Aan het eind van het 2e jaar van onze nieuwe fusievereniging kunnen we het eerste senioren kampioenselftal begroeten. Natuurlijk hoopte ik, en velen met mij, op ons eerste. Had heel mooi geweest, is helaas net niet gelukt. Anderen dachten misschien het vijfde of zevende, de elftallen die bol staan van ervaren eerste elftal spelers. Sommigen hoopten op het vierde, dat al meer dan 10 jaar net geen kampioen werd. Of het zesde, de vrijzinnige jongeren, die gezellig ballend in de kelderklas constant in de top terug te vinden zijn.
Het tweede
Maar nee, het werd ut Twidde, die de vereniging bijschreef in het KNVB kampioensregister. Het elftal is gebaseerd op 2e selectiespelers, de groep waarin jongens twee keer per week trainen die net niet goed genoeg voor het eerste zijn, aangevuld door aanstormend jeugdtalent in opleiding. Maar wekelijks bepaalt de trainer van de eerste selectie welke spelers uit zijn elitekorps in het tweede elftal speeltijd op moeten doen. Betekende dit seizoen, dat 20 2e selectiespelers moesten vechten voor ongeveer 7 basisplaatsen. Een ondankbare taak. En als dat bereikt is, speel je in een elftal met wisselende bezetting, op een bijveldje met weinig toeschouwers, enkel voor de eer van de dag. Niet eenvoudig, zeg maar erg moeilijk, om dit draaiende te houden, of te mennudsjun zoals dat tegenwoordig heet. Maar het is onze trainer-coach Alex Lourens gelukt. Constant de groep aanmoedigen om te komen trainen, iedereen zijn speeltijd gunnend, één op één jongens motiverend en onderwijzend, en elke zaterdag weer gaan voor die overwinning. Veel tegenslagen overwonnen, maar toch gemiddeld veel punten pakken. Dan groeit er iets, ontstaat er saamhorigheid, ontstaat er meer beleving. Want wat is er mooier dan winnen? Niks toch, daar doe je het voor. En dat het hele seizoen volhouden met als resultaat een kampioenschap! Geweldig. Een mooie beloning voor het harde werken van iedereen. SIR ALEX, bedankt.
Spelers bedankt
Ik dank de spelers, die dit voor elkaar gekregen hebben. Het waren er 38 die speelminuten gemaakt hebben in ut Twidde, met de volgende 15 bikkels als basis:
Doel: Niels Koster
Achter: Pim Jansen, Jermaine Hitijuhabessy (captain), Ernst Hoondert, Max Nagtzaam
Midden: Rowan de Jonge, Remco Kopmels, Pim Hannewijk, Dennis Krijger
Voor: Serge van ’t Westeinde, Jeroen Kedde.
Reserves: Randy Moelijker, Dennis Rouw, Danny Jansen en Patrick Krijger.
Helaas zit er aan succes ook altijd een rouwrandje. We hebben in dit proces afscheid moeten nemen van Bart Lijmbach en Wesley de Jonge vanwege hun langdurige blessures. En van Yens Traas, Mark de Smidt en Jurian Traas om diverse andere redenen. Ik hoop, dat deze jongens snel terug keren, of elders een goed plekje in onze mooie vereniging weten te vinden.
Ik bedank de eerste selectiespelers, die regelmatig buiten het eerste elftal vielen. Als eerste natuurlijk Tim Goovers. Tim, we zijn trots op je, dat jij via ut Twidde een basisplaats in het eerste wist te verdienen. Maar ook Rick Olierhoek, onze doelpuntenmachine voor de toekomst, Niek Wisse, Sam Nagtzaam, Nino Blommaert, Erik Rouw en Sonny Steenbakker.
Sponsoring
Het mooie van ut Twidde is ook de sponsoring. Die past precies. Remko van der Does, de man achter garage Kees van der Endt en bandenspecialist JLB Service, is in zijn jonge jaren vaste 2e elftalspeler geweest, af en toe beloond met een eerste elftal plaats. Hij weet wat het is in ut Twidde: hard werken en bescheiden blijven. Laat de benen spreken, dan kun je beloond worden. “Eerst presteren, dan eren” is zijn terechte motto. Liefde voor de sport staat voorop, een gezonde geest in een gezond lichaam is dan een gevolg, de basis van je persoonlijke toekomst.
Remko, bedankt voor je steun het afgelopen seizoen, en hopelijk ook in de toekomst. Het wordt zeer gewaardeerd.
Patrick bedankt!
En dan nog even een verhaal apart. Het hele seizoen heeft er iemand langs de lijn, als ambassadeur van onze vereniging keurig in KNVB-tenue, met een vlag lopen zwaaien. Een onmisbare taak voor een elftal, en één van de moeilijkste. Want als je het over motivatie en doorzettingsvermogen hebt, dan moet je daar heel veel van hebben. Bedankjes krijg je enkel van de scheidsrechter, verwensingen van de rest van de aanwezigen in en om het veld. En toch altijd aanwezig, met een positieve instelling, en een uitzonderlijk grote elftalbeleving. Zo groot zelfs, dat het de kampioenswedstrijd van zijn jongste zoon in JO17-1 er bij in schoot. Patrick, kanjer, bedankt.
En ook de leiding van ’t derde, bedankt!
Tenslotte wil ik nog een moment in het begin van het seizoen naar voren halen. Ut Twidde heeft namelijk een bijtjesdag meegemaakt, “nine-eleven” was de datum, vlak voor de eerste competitiedag. JO19 werd opgeheven, de 2e selectie werd opnieuw opgezet. Veel slachtoffers zijn gemaakt. Waaronder Jaimy Paauwe en René van Eekelen. Zij zijn voor mij het voorbeeld van hoe je volwassen positief omgaat met een situatie. Van slachtoffer als speler naar leider van het derde, samen met Rob van Damme. En dit “doodgeboren kindje” ombouwen naar een leuk team, wat als opvang van wekelijkse afvallers van ut Twidde fungeerde. Geen sinicure. Ook jullie, en je team, hebben daarmee een belangrijk aandeel gehad in het kampioenschap van ut Twidde.
Jaimy, René, bedankt. En zet het goeie werk door, want jullie zijn volgend seizoen aan de beurt voor een kampioenschap.
Toekomst
Persoonlijk zit ik weer al te mijmeren over de toekomst. Eerst even de WK vrouwen meemaken, dan de Tour de France met een paar pooltjes beleven, om dan maandag 12 augustus de 1e training te bezoeken. Daarna elke week mooie wedstrijden tegen tweede elftallen van bekende verenigingen: Axel, RCS, Kapelle, Arendskerke, Zaamslag, VCK, Yerseke, MZC, Oostkapelle, …….
Kan niet wachten, zie er nu al naar uit. We gaan het beleven.
Groeten en een prachtige zomer toegewenst,
Kees de Visser, leider.
Maar vooral supporter van ut Twidde
Recente reacties