Na vorig jaar ons eerste trainingskamp in Nederland gehouden te hebben, was nu iedereen 18 en kon het buitenland opgezocht worden. Vanuit de organisatie (René en Rob) waren er twee vereisten aan de plek: mooi weer, wel zo lekker om te trainen, en goedkoop bier. De keuze viel op Valencia en vooral het weer viel niet tegen!
Vrijdag werd er al om half 7 vertrokken richting Brussel-Zaventem. In het vliegtuig ging iedereen vrolijk door met waar op het vliegveld of in de auto al mee begonnen was: bier drinken. Vooral de op rij 1 zittende Yens bestelde er flink op los. Zou hij gedacht hebben dat het businessclass was?
Omdat er geen geschikte trainingslocatie gevonden was (of zou het ook niet gezocht zijn? ;)) werd er maar op een andere manier gebruikt gemaakt van het lekkere weer: zitten op het terras. ‘s Middags werd de stad alvast verkend, maar omdat er zaterdag al cultureel genoeg gedaan moest worden werd er maar gauw een barretje met goede sangria opgezocht. Eten deden we in het Hard Rock Café, waar ook Sem aansloot na een vlucht later gepakt te hebben vanwege een tentamen. De normaal gesproken vaak afwezige Mats was dit weekend wel aanwezig (omdat er nu alleen gedronken werd) en begon met het uitdelen van de nodige adjes. Vooral Sem, die een flinke achterstand had, moest het ontzien. Mede hierdoor kwam de sfeer er goed in en werd de avond voortgezet met het drinken van, voor sommigen iets te veel, sangria en bier. Ondanks de enorme wachtrij was de laatste bestemming Club Mya, althans voor de meeste van ons. De oude garde ging slapen, want ja met een kater à la Sjoerd valt niet door de stad te fietsen. Papa M ging daarentegen wel mee, dat was ’s morgens dan te zien ook. Iedereen keek z’n ogen uit in de club en vooral Jarmo was een enorm vrouwenmagneet (hoe dan?!). Tot in de late uurtjes werd doorgegaan en voordat de bedden (of bank voor Ed) werden opgezocht werd er eerst nog even gewacht tot de Mac de volgende ochtend weer open ging.
Zoals traditie betaamt waren sommige jongens op de eerste avond iets te hard gegaan, wat leidde tot brakke hoofdjes bij de fietstocht op zaterdag. De fietstocht kwam sowieso wat stroef op gang, dit doordat al na 10 minuten lek werd gereden. Gelukkig hadden we onze ‘greatest fietsenmaker from Sealand’ Bas mee en was dit dus niet het einde van de fietstocht voor één van ons. Iets later was het voor Ed wel bijna zover, maar dat lag niet aan de fiets. Heel Valencia werd als echte Hollanders doorgefietst. Via de Ciudad de las Artes y las Ciencias en het strand werd na nog een aantal keer fietspech Mestalla bereikt. Daar werd het gras waar Ziyech zo heerlijk in de kruising schoot bekeken voordat we de fietsen weer inleverden. Tijd om al de verbrande calorieën er weer aan te eten. Na ook nog een halve marathon door het centrum gelopen te hebben (wat nou geen sportief trainingskamp) belandden we in het restaurant pal naast ons appartement… ’s Avonds werd er een voetbalquiz gehouden, met als winnaars de (ex)studentjes Mats en Toni.
Ook de tweede avond werd er door een aantal weer niet ingehouden, met deze keer als resultaat dat de organisatie zich versliep. Gelukkig waren ze nog net vroeg genoeg wakker om iedereen op tijd op het vliegveld te krijgen. De vlucht verliep voor sommigen niet geheel vlekkeloos, het wc’tje bleef niet geheel schoon, en de landing werd Denzel fataal. Volgens het verslag van het dameselftal “is kotsen winnen”, nou dan worden wij met vlag en wimpel kampioen! En precies daarvoor hebben we dit weekend de basis gelegd: de eerste seizoenshelft werd geanalyseerd, de (bier)conditie werd op peil gehouden en, last but not least, de wil om voor elkaar te werken werd verhoogd. Op naar de tweede seizoenshelft en hopelijk een mooie strijd met het 4e om het kampioenschap.
Mannen, bedankt!
Recente reacties